Voor Plato’s grot: wie lopen daar?
Ze neemt me direct enthousiast mee in haar wereld, alsof het heel vanzelfsprekend is dat we daar nu samen rondlopen, ook al hebben we elkaar nooit eerder gezien. In de lange gang op weg naar haar atelier ligt een van haar beelden, naakt en weerloos en aan de kant geschoven op een oud matras, een beetje verweesd hier. Het is te groot voor haar atelier, dat al zo vol staat met alle andere beelden. Je bent hier nooit alleen, zei laatst nog een galeriehouder tegen haar.
Lees het hele artikel: http://www.oost-online.nl
